تخلیه کشتی‌ها زیر موشک‌های عراقی؛ در دوران جنگ تحمیلی، بندر بوشهر عمق اسکله‌اش به حدود 7,5 متر رسیده بود و ما ناچار بودیم آن را به بالای ۱۰ متر برسانیم تا تخلیه کشتی‌ها، به‌ویژه تانکرهای سوخت، امکان‌پذیر شود.

به گزارش صنعت‌صنف، محمد امیری، پیشکسوت نمونه دریایی، معاون عملیات بندری بندر انزلی در یادداشتی به بیان خاطرات کاری خود و فداکاری کارکنان سازمان بنادر و دریانوردی در دوران دفاع مقدس می‌پردازد. 

افتخار خدمت به کشورم را در عرضه دریا و دریانوردی دارم و طی همه سال‌های خدمتم از بندر انزلی، بندر خرمشهر و بندر بوشهر تا بندر چابهار و بندر امام خمینی(ره) و... در خدمت کشورم بوده‌ام.

یکی از عملیات‌های دشوار و البته جالبی که همزمان با شروع جنگ تحمیلی رقم خورد، این بود که سازمان بنادر و دریانوردی، تعداد 4 لایروب را در خرمشهر خریداری کرده بود که به دشواری آنها را از بندر خرمشهر جابه‌جا کردیم و نجات دادیم. گروهی متشکل از آقایان کیهان بزرگمهر، حسین مخلصیان، منصور اعلمی‌فر و دیگران در این عملیات حضور داشتند و کشتی‌ها را به بندر امام خمینی(ره) منتقل کردیم.

پس از آن، خدمت من در بندر بوشهر آغاز شد. در فاصله سال‌های ۱۳۵۷ تا ۱۳۶۴ در بندر بوشهر، افسر عرشه بودم. از سال ۱۳۶۴ تا ۱۳۶۹ به ‌عنوان معاون فعالیت می‌کردم و از ۱۳۶۹ تا ۱۳۷۲ در جایگاه فرمانده بودم. پس از پایان جنگ تحمیلی 8 ساله، مأموریتم به بندر امام خمینی(ره) منتقل شد و سال 1372 هم معاون عملیات بندری بندر انزلی شدم.

در زمان جنگ، با توجه به شرایط حساس خرمشهر و آبادان که تحت حفاظت شدید بودند و کشتی‌ها مرتب از سوی عراق مورد اصابت موشک قرار می‌گرفتند، عملاً فعالیت بندر خرمشهر متوقف شد و نیاز به بندری پشتیبان احساس می‌شد و نزدیک‌ترین بندر به منطقه جنگی، بندر بوشهر بود.

در آن زمان بندر بوشهر، عمق اسکله‌اش به حدود 7,5 متر رسیده بود و ما ناچار بودیم آن را به بالای ۱۰ متر برسانیم تا تخلیه کشتی‌ها، به‌ویژه تانکرهای سوخت، امکان‌پذیر شود. این اقدام برای رساندن خدمات سوخت به مناطق جنگی از جمله پایگاه هوایی امیدیه و بوشهر ضروری بود. بوشهر برای تأمین سوخت هوایی این پایگاه‌ها یک نقطه استراتژیک بود و حتی در دوره‌ای مجبور شدیم عملیات سوخت‌رسانی را روی اسکله خاکی انجام دهیم.

علاوه بر این، کشتی‌هایی که در منطقه مورد اصابت موشک قرار می‌گرفتند، به بندر بوشهر هدایت می‌شدند و ما خدمات و کمک‌رسانی به آنها انجام می‌دادیم.

یکی از مهم‌ترین اقدامات بنده ماجرای کشتی تانکر «شیروان» بود که در 5 مایلی بوشهر هدف موشک عراقی قرار گرفت و آتش‌سوزی شدیدی در آن رخ داد. کشتی حامل 64 هزار تن بنزین هواپیما بود و خدمه آن فرار کرده بودند. خاموش کردن آتش 3 روز و 3 شب به طول انجامید و اگر موفق نمی‌شدیم، انفجار آن خسارت سنگینی به بار می‌آورد.

پس از دوران دفاع مقدس، بنده در لایروبی اسکله‌های بندر امام خمینی(ره)، اسکله شرکت ملی نفتکش ایران و شرکت پتروشیمی، همچنین اسکله‌های شرکت ملی نفت در بندر ماهشهر مشارکت داشتم.

یکی دیگر از پروژه‌های مهم، ساخت سیلو در سال‌های ۱۳۷۰ تا ۱۳۷۱ بود. تا پیش از آن، تخلیه کشتی‌های حامل گندم و جو بیش از ۳۰ روز طول می‌کشید و سالانه حدود ۸۰ تا ۹۰ میلیون دلار هزینه اضافی به کشور تحمیل می‌شد. با اجرای این پروژه، زمان تخلیه به کمتر از ۱۰ روز کاهش یافت و صرفه‌جویی قابل توجهی ایجاد شد.

همچنین خدمات سرویس چراغ‌های دریایی و بویه‌گذاری در منطقه بوشهر بر عهده ما بود، چرا که به‌ دلیل شرایط جنگی، کسی این کار را انجام نمی‌داد. این اقدام را از خارک تا عسلویه انجام ‌دادیم.

منبع: ماهنامه بندر و دریا