تولیدکنندگان خواستار بستن درها نیستند، اما باید امکانات داخلی در نظر گرفته شود و شرایط تولیدکننده داخلی و خارجی هم‌تراز باشد.
به گزارش صنعت‌صنف به نقل از ایسنا، رئیس اتحادیه تولیدکنندگان و فروشندگان کفش‌های دست‌دوز تهران از دولت خواست به جای واردات به فکر ساماندهی صادرات باشد.
جامعه مدیران و متخصصان صنعت کفش ایران نسبت به طرحی تحت عنوان «طرح ساماندهی واردات پوشاک، کیف و کفش» ابراز نگرانی کرد.
رسول شجری در این‌باره اظهار داشت: همانطور که نباید کالای مورد نیاز کشور صادر شود، واردات کالاهای خارجی مشابه ساخت داخل هم نباید انجام شود. در حال حاضر حتی کشور جنگ‌زده سوریه واردات کالای نهایی را نمی پذیرد و شرط سرمایهگذاری و واردات مواد اولیه و ماشین‌آلات را در نظر گرفته است.
وی افزود: اما دولت قصد ساماندهی واردات کفش را دارد. این در حالی است که تولیدات داخل روی زمین مانده، تولیدکنندگان حتی نمی‌توانند قیمت تمام شده را دریافت کنند و برخی کارگران هم بیکار شده‌اند.
وی با بیان اینکه دولت به جای واردات باید به فکر ساماندهی صادرات باشد، تصریح کرد: دولت به اشتباه صنعت خودرو را با کفش و پوشاک مقایسه می‌کند. این در حالی است که صنعت خودرو یک صنعت ۶۰ ساله است، اما صنعت کفش ایران یک صنعت ۲۵۰۰ ساله است؛ بنابراین ایران باید در حال حاضر صادرکننده بزرگ کفش باشد، نه واردکننده.
وی با بیان اینکه وعده واردات ۲۰ درصدی هم قابل کنترل نیست، گفت: همین الان هم با مجوز کفش‌های خاص مثل کفش‌های ورزشی، همه نوع کفشی وارد می‌شود. به‌عنوان نمونه هشت ماه پیش در مناطق آزاد به اسم کفش اسکی، کفش عادی وارد شده بود که جلوی آن گرفته شد.
رئیس اتحادیه کفش‌های دست‌دوز با بیان اینکه تولیدکنندگان خواستار بستن درها نیستند، اظهار کرد: اما باید امکانات داخلی در نظر گرفته شود و شرایط تولیدکننده داخلی و خارجی هم‌تراز باشد. در شرایطی که تولیدکنندگان داخلی با دست‌های بسته ۲۰۰۰ متر عقب‌تر از تولیدکننده خارجی ایستاده‌اند، نمی‌توانند با آنها رقابت کنند.
شجری با بیان اینکه بیش از ۷۰ قلم کالا در تولید کفش استفاده می‌شود که در صورت واردات، شاغلان در بخش‌های مختلف بیکار می‌شوند، تصریح کرد: در حال حاضر پوست با قیمت دو دلار صادر می‌شود، اما می‌توان کفش را به قیمت ۵۰ دلار صادر کرد.
به گفته وی تولیدکنندگان با واردات مواد اولیه و واردات کنترل شده و محدود کفش موافقند، اما معتقدند اگر دولت نمی‌تواند میزان واردات را کنترل کند، اصلاً نباید واردات این محصول آزاد شود، چرا که به تولید آسیب می‌زند.