متوسط عمر ناوگان حملونقل 36 سال است
متوسط عمر ناوگان حملونقل 36 سال است؛ متوسط عمر ناوگان جادهای کشور ۲۹ سال و در این میان شرایط عمر کشنده ناوگان ریلی از همه بدتر و حدود ۵۸ سال است.
به گزارش صنعتصنف، رئیس دانشکده مهندسی عمران دانشگاه تربیت مدرس با بیان این مطلب در همایش «حملونقل و توسعه اقتصادی» که از سوی اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی تهران برگزار شد، گفت: متوسط عمر ناوگان هوایی ۲۳ سال، متوسط عمر ناوگان جادهای کشور هم ۲۹ سال و در این میان شرایط عمر کشنده ناوگان ریلی از همه بدتر و حدود ۵۸ سال است که علاوهبر فرسودگی ناوگان، هزینه خرید ناوگان جدید، نگهداری و بازسازی آن بالاست.
محمود صفارزاده با اشاره به آمار و گزارش بانک مرکزی در زمینه ارزش افزوده شبکه حملونقل، تصریح کرد: متوسط ارزش افزوده شبکه حملونقل حدود ۸.۵ درصد است و ۱۰ درصد شاغلان در کشور در این بخش فعال هستند. اما در نقطه مقابل هزینهکرد در این بخش کمتر از یک درصد تولید ناخالص داخلی است که این عدد حتی نسبت به کشورهایی که در این بخش زیرساختها بهتری نسبت به ما دارند ازجمله اتریش و هلند کمتر است.
صفارزاده با تاکید بر ادامه داشتن مشکلات صنعت حملونقل از دهه ۷۰ تا به امروز، گفت: نبود نظام جامع حملونقل، بهرهوری پایین، ضعفهای نظام مدیریتی و حکمرانی، جذب ضعیف سرمایهگذاری داخلی و خارجی، ناایمن بودن شبکه حملونقل و فرسودگی ناوگان زیرساختها ازجمله مهمترین چالشهای پیش روی این صنعت هستند.
بهگفته او ۹۰ درصد حملونقل هوایی از سوی ۱۵ فرودگاه انجام میشود و بقیه فرودگاهها در کشور غیرفعال یا نیمهفعال هستند.
رئیس دانشکده مهندسی عمران دانشگاه تربیت مدرس عملکرد مدیریتی را جزیرهای دانست و خاطرنشان کرد: پایانهها در تهران با یکدیگر ارتباط نرمافزاری و سختافزاری ندارند و اطلاعاتی برای کاهش هزینه حملونقل بین ناوگانها اطلاعاتی در دست نیست.
این استاد دانشگاه با تاکید بر اینکه حدود ۲۰ درصد از پیشبینی برنامه توسعه حملونقل عقب هستیم، افزود: در بخش جادهای چالشهای صنعت پیچیدهتر است. در برنامه توسعه آمده است که باید سالانه کاهش سوانح جادهای را داشته باشیم در حالیکه با افزایش ۶ درصدی سوانح روبهرو هستیم. طبق برآوردها در تهران ۶۰۰ نفر در سال 1398 تلفات داشتیم که هزینه این تلفات حدود ۶۵ میلیارد تومان است که عدد بالا و قابلتأملی است و هزینه اجتماعی و روانی آن برای جامعه بالاتر و فراتر از برآورد کردن است.
وی با بیان اینکه اقتصاد حملونقل در کشور تعریف نشده است، افزود: نباید در این بین از نقش تحریمهای بینالمللی غافل شویم. همچنین عدم بهرهوری از بخش خصوصی و کمتوجهی به نقش و کارکرد فعالان این صنعت شرایط را دشوار کرده است.
صفارزاده توسعه زیرساختها در کشور را نامتوازن دانست و اضافه کرد: برخی فشارها و مداخلههای سیاسی نیز باعث شده است تا بهرهوری فرودگاهها پایین باشد و در این زمینه تدوین یک طرح جامع که شبکه حملونقل را به شکل یکپارچه ببیند ضروری است؛ طرحی که بتوان با استناد به آن تسلیم فشارها نشد و از هدررفت زیرساختها جلوگیری کرد.
این استاد دانشگاه با اشاره به بالا بودن آمار طرحهای نیمهتمام در کشور، گفت: باید ۳۰ سال بودجه بدهیم که طرحهای نیمهتمام کشور به پایان برسد به شرطی که اولویت آن اثبات شود. به مدد موقعیت استراتژیک، کشور ما دسترسی به کریدور شرق و غرب و شمال به جنوب را دارد. با اینکه برخی همه مشکلات را به خصومت برخی کشورها و رقابت ناسالم آنها نسبت میدهند، بخشی از عملکرد آنها را هم باید به پای پیگیری جدی منافع ملی و اقتصادی این کشورها نوشت.
محمود صفارزاده در جمعبندی سخنانش گفت: شاخصهای بهرهوری لجستیک دارای اهمیت فراوان است که ۶ شاخص در این بین تعریف شده است. با وجود اینکه جایگاه ما در این زمینه بهبود پیدا کرده و به رتبه ۹۶ رسیده اما نسبت به کشورهای منطقه مانند قطر و امارات، پسندیده نیست و نیازمند یک کار نرمافزاری جدی است و نیاز چندانی به ساخت زیرساخت مانند جاده و پل ندارد.
ثبت دیدگاه